Πέρασαν 16 χρόνια από την ημέρα που ο Ντράζεν Πέτροβιτς άφησε την τελευταία του πνοή πίσω από το τιμόνι του κόκκινου "πειραγμένου" Golf που οδηγούσε. Το κενό του δεν έχει αναπληρωθεί, αλλά το μονοπάτι που χάραξε έγινε... αυτοκινητόδρομος, σαν κι αυτόν της Γερμανίας πάνω στον οποίο γράφτηκε ένα πρόωρο "the end".
Ο "Μότσαρτ" του παγκόσμιου μπάσκετ ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που κυριάρχησε στο ΝΒΑ. Βήμα-βήμα από το μικρό γυμναστήριο της Σιμπένικ, έγινε το σύμβολο της Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ, ο ηγέτης της Γιουγκοσλαβίας, το αστέρι της Ρεάλ, ο "ξένος" των Μπλέιζερς, ο "βιρτουόζος" των Νετς.
"Ήταν ένας ερημίτης του μπάσκετ. Δεν είχε κοινωνική ζωή εκτός μπάσκετ" τόνισε ο Κένι Γκραντ, ο Αμερικάνος ατζέντης που τον έφερε στις ΗΠΑ. "Πίστευε ότι μπορούσε να τα καταφέρει κι ήθελε πραγματικά να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία" εξήγησε.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 75 "διεθνείς" παίκτες στο ΝΒΑ, οι οποίοι ακολούθησαν το παράδειγμα του "Μότσαρτ". Περπάτησαν το δρόμο που ο ίδιος διέσχισε με πολύ κόπο.
"Ζούσε στον απέναντι δρόμο από το γήπεδο και παρότι η ομάδα του έκανε διπλές προπονήσεις, εκείνος βρισκόταν στο παρκέ αρκετή ώρα πριν κι είχε κάνει 500 σουτ πριν έρθουν οι συμπαίκτες του" προσθέτει ο Γκραντ.
"Το μπάσκετ ήταν ότι είχε στον κόσμο. Είχε εκπληκτικά ρεκόρ σκοραρίσματος, παρότι αντιμετώπιζε συνεχώς νταμπλ-τιμ ή σύνθετες άμυνες όπως η 1-4" θυμάται ο διάσημος ατζέντης, που θυμήθηκε τα λόγια του Πέτροβιτς, όταν αυτός "μετακόμισε" στο ΝΒΑ. "Είμαι τόσο χαρούμενος που δεν θα δω ξανά το 4 ζώνη κι 1 man-to-man"...
Το 1989 αγωνίστηκε στη Ρεάλ Μαδρίτης. Την επόμενη χρονιά γνώρισε για πρώτη φορά το ρόλο του "παγκίτη" στους Μπλέιζερς. Όταν, ωστόσο, έγινε ανταλλαγή στους Νετς έγινε και πάλι κυρίαρχος. Την πρώτη του "γεμάτη" χρονιά στο Νιου Τζέρσεϊ είχε 20.6 πόντους, ενώ την τελευταία πριν το θάνατο του σκόραρε 22.3 ποντους.
"Δεν γεννήθηκε σουτέρ, έγινε... Κι αυτό γιατί σούταρε τόσες πολλές φορές. Δεν ήταν από αυτούς που τον βλέπεις να σουτάρει και λες 'τι ώραιος παλμός'. Δεν πίστευες ότι η μπάλα θα μπει στο καλάθι, επειδή έτσι φαινόταν. Έμπαινε μέσα γιατί έχει παίξει πολύ. Ήταν πολύ σκληρός, ανταγωνιστικός και δουλευταράς" καταλήγει ο Κένι Γκραντ.
Σύμβολο
Οι ζωγράφοι γίνονται διάσημοι μετά τον θάνατο τους. Για τους αθλητές δεν ισχύει το ίδιο. Στην περίπτωση του "Μότσαρτ", ωστόσο, ο πρόωρος και άγαρμπος χαμός του, βοήθησε ώστε στα 28 του χρόνια να γίνει "θρύλος". Να γίνει σύμβολο για μια ολόκληρη χώρα.
Ο τάφος του στο Μιρογκόι του Ζάγκρεμπ είναι τουριστικός προορισμός. Ο Σλοβένος Μπόρις Γκόρενς έχει "χτυπήσει" ένα τατουάζ (Nets-3) προς τιμή του. Ο διάσημος τενίστας Γκόραν Ιβανίσεβιτς φοράει τη φανέλα του. Ο Χουάν Αντόνιο Σάμαρανγκ δάκρυσε στην είδηση του θανάτου του. Το ίδιο κι ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα όταν επισκέφτηκε τον τάφο του. Ο Ντράζεν Πέτροβιτς δεν ήταν ένας παίκτης, ήταν ένας θρύλος.
Είπαν για τον Ντράζεν Πέτροβιτς:
Νέβεν Σπάχια: "Δεν άντεχε τις ήττες. Τις μισούσε. Όταν έχανε στα "μονά" δεν μιλούσε σε κανέναν για ώρες. Δεν άντεχε να χάνει ούτε στα χαρτιά. Όταν σαν παίκτης της Σιμπένκα γνώριζε την ήττα, έμενε για ώρες στο γυμναστήριο για να σουτάρει".
Τομ Νιούελ: "Κανείς παίκτης δεν έχει δουλέψει σκληρότερα"
Αλεξάντερ Πέτροβιτς: "Εργασιομανής, φανατικός, εθισμένος στο μπάσκετ! Ναι ήταν. Και ξέρετε γιατί; Όχι επειδή γυμναζόταν 7-8 ώρες τη μέρα, αλλά επειδή ποτέ δεν πήρε μια μέρα ρεπό".
Αλεξάντερ Πέτροβιτς: "Τα χρόνια που έπαιξα μαζί με τον Ντράζεν στην Τσιμπόνα ήταν τα ευκολότερα της καριέρας μου"
Τσακ Ντέιλι (ένα χρόνο μετά το θάνατο του Ντράζεν): "Έπρεπε να φύγω πέρσι από τους Νετς, όταν ο "καπετάνιος" μας έφυγε από το πλοίο".
Νταν Πίτερσον: "Η Τσιμπόνα έχει καλούς παίκτες, αλλά ο Ντράζεν είναι μια ομάδα μόνος του"
Ρούντι Τομγιάνοβιτς: "Είναι ο καλύτερος σουτέρ στο ΝΒΑ. Παίζει με καρδιά και θέληση, αποδεικνύοντας ότι πραγματικά αγαπά το παιχνίδι".
Ουίλις Ριντ: "Σήμερα είναι σαν να έχασα έναν γιο" (σ.σ όταν σκοτώθηκε ο Ντράζεν)
Σαμ Μπούι: "Ακόμη κι αντίπαλος να είσαι, δεν μπορείς παρά να τον θαυμάσεις"
Ντέιβιντ Στερν: "Είμαστε χαρούμενοι που τον γνωρίσαμε"
Τσακ Ντέιλι: "Δεν θα μπορούσες να ζητήσεις κάποιον καλύτερο συμπαίκτη"
Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα (όταν επισκέφτηκε τον τάφο του Ντράζεν): "Μη λυπάστε για το θάνατο του. Είναι φαινόμενο και θα ζει για πάντα"
Μάικλ Τζόρνταν: "Ήταν ο μόνος παίκτης που με κοίταγε στα μάτια χωρίς να φοβάται".
Είπε ο Ντράζεν Πέτροβιτς:
"Το ΝΒΑ είναι πάνω από όλα επαγγελματισμός. Όταν χάνεις ο καθένας τραβάει το δρόμο του, δεν υπάρχουν φιλίες".
"Οι παίκτες του ΝΒΑ είναι καλοί, αλλά δεν είναι υπερήρωες. Με 30' συμμετοχής δεν υπάρχει ομάδα στην οποία να μην βάλω 20 πόντους"
"Αν έμαθα κάτι στο ΝΒΑ είναι ότι πρέπει να προσέχω τον εαυτό μου. Θα με σπρώξουν αρκετά. Έχω όνομα κι επίθετο, δεν είμαι περαστικός, αν κι αυτό δεν αρέσει σε κάποιους. Πρέπει να το καταλάβουν όμως ότι στο ΝΒΑ υπάρχει χώρος για τους Ευρωπαίους".
"Υπάρχει κάποιος πιο δυνατός από μένα. Είμαι απόλυτα χαρούμενος όταν προπονούμαι. Όταν κάθομαι είμαι δυστυχισμένος. Είναι δύσκολο να το περιγράψεις σε κάποιον δεν άκουσε τον ήχο της μπάλας σε ένα άδειο γήπεδο".
"Αν είχα δουλέψει στη Σιμπένκα και στην Τσιμπόνα όσο σκληρά δούλεψα στους Νετς θα ήμουν καλύτερος παίκτης κατά 30%"
"Όταν μπαίνεις στο παρκέ δεν πρέπει να υποχωρείς με τίποτα. Ο αντίπαλος θα κάνει τα πάντα για να σου αποσπάσει την προσοχή. Εγώ αντιδρώ αυτόματα στις προκλήσεις κι αυτό δεν τους αρέσει".
Αφού είχε σκοράρει 44 πόντους κόντρα στους Χιούστον Ρόκετς: "Δεν ξέρω γιατί, αλλά νιώθω ότι θα μπορούσα να κάνω τα πάντα εναντίον του Βέρνον Μάξουελ εκείνη τη μέρα"
"Κάποιες φορές ένιωσα πολύ άβολα. Με χειροκροτούσαν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Αυτό σημαίνει ότι τους άρεσα, ότι πιστεύουν σε μένα".
"Είτε έχεις ένα, πέντε ή δέκα εκατομύρια πάλι τρως μια φορά γεύμα και δείπνο"
"Η Σιμπένικ είναι η ομάδα της καρδιάς μου, αλλά έπρεπε να κάνω ένα βήμα μπροστά"
"Το να χάσω προπόνηση ήταν για μια μένα μια αφόρητη αμαρτία".
Στο πρώτο του παιχνίδι στην Τσιμπόνα σκόραρε 56 πόντους κόντρα στην Σιμπένκα: "Δεν ήταν δύσκολο. Οι αναμνήσεις ήταν αναμνήσεις, η αγάπη είναι αγάπη, αλλά στο γήπεδο δεν αναγνωρίζω κανέναν. Θα σκοράρω 56 πόντους ξανά αν έχω την ευκαιρία".
"Είναι μια δουλειά στην οποία δεν δικαιούσε μια κακή μέρα. Πάνω από όλα είμαι υποχρεωμένο στους φιλάθλους. Πρέπει να επιστρέψω την αγάπη τους. Για αυτό δεν πήρα ποτέ ρεπό. Παίζω κάθε παιχνμίδια για αυτούς και μετά για μένα και το σύλλογο".
"Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο Ρέτζι Μίλερ λέει ότι είμαι λάθος. Πιστεύω ότι το πρόβλημα είναι ότι σκοράρω συχνά "30άρες". Αυτό πρέπει να είναι το λάθος".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου