Πήραμε βαθμούς σήμερα...Ποτέ δεν πίστευα ότι οι βαθμοί στο σχολείο είχαν καμιά σημασία, αντιθέτως είμαι της άποψης ότι το σύστημα της βαθμολογίας είναι εντελώς ξεφτιλισμένο. Αλλά όταν είδα τον έλεγχό μου μου ήρθε πρώτη πρώτη στο μυαλό η φράση: "Μας δουλεύουνε;". Ο μέσος όρος μου ήταν κάτι λιγότερο από 18, νομίζω 17,9...
Αντί να μετρήσω όμως μόνο τον μέσο όρο των βαθμών στον έλεγχο, σκέφτηκα να βρω και τον μέσο όρο των βαθμών των διαγωνισμάτων για να βρω πόσο μεγάλη είναι η διαφορά. O μέσος όρος διαγωνισμάτων μου είναι 14,,7. Έτσι έχουμε, με απλά μαθηματικά δημοτικού 17,9-14,7=3,2.
Δηλαδή, ο μ.ο. της βαθμολογίας μου είναι κατά 3,2 μονάδες πιο πάνω από αυτή των διαγωνισμάτων. Σαν να λέμε ότι σε κάθε μάθημα πήρα 3,2 μονάδες πάνω από αυτό που έγραψα.
Ενδεικτικά: Δίκαιο έγραψα 10 και μου έβαλε 20(!), Φυσική Κατεύθυνσης έγραψα 12 και μου έβαλε 18, Ιστορία έγραψα 13,25 και μου έβαλε 18, Χημεία έγραψα 7 και μου έβαλε 13
Άρα, δικαιολογημένα αναρωτήθηκα αν μας δουλεύουνε...Γιατί αυτό κάνουνε.
Τι να το κάνω εγώ το 18 αν στην πραγματικότητα αξίζω 16,5? Να πάω στη μάνα μου και να της πω: "Ορίστε, κοίτα τι ωραία, 18 πήρα". Και είμαι και 2α λυκείου. Στην τρίτη είναι ακόμα εντονότερο αυτό το φαινόμενο.
Κύριοι καθηγητές το κακό που κάνετε δεν το σκέφτεστε; Είπαμε, ξεφτιλισμένο το σύστημα βαθμολόγησης, αλλά όχι και έτσι. Τι να το κάνω εγώ το 18 αν πάω και γράψω στις πανελλήνιες 12; Και αν κάποιος επαναπαυόταν με αυτό το 18 και τα φόρτωνε στον κόκορα μετά; Χωρίς σκληρή δουλειά δεν υπάρχει επιτυχία. Για αυτό δεν θεωρώ επιτυχία μου το 18, επειδή δεν δούλεψα καθόλου, μα καθόλου σκληρά αυτό το τετράμηνο. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι αν δεν μάθει ο άλλος στα δύσκολα, δεν πρόκειται να πάει ψηλα. Και όταν, κύριοι καθηγητές για την πλάκα δίνετε το 18, τότε σίγουρα δεν θα πάει ψηλά, αν δεν είναι συνειδητοποιημένος και δεν έχει αυτογνωσία. Ξεχνάτε τις εποχές σας; Δεν ήταν απαγορευμένος βαθμός το 18 τότε; Τι 18, το 15 ήταν φοβερός βαθμός...Απλά κρίμα. Είναι μια πτυχή, ένας παράγοντας του υποβαθμισμένου εκπαιδευτικού συστήματος της Ελλάδας.
Α, ξέχασα να αναφέρω και τις απουσίες. 8 στο σύνολο με τις 6 δικαιολογημένες. Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Ειλικρινά μιλάω. Στον ΑΠΕ(σιο) πάταγα κάθε δεύτερη Πέμπτη και έχω μόνο δύο αδικαιολόγητες...
Εχω την εντυπωση οτι καπου κανεις καποιο λαθος.Στο λυκειο εμαθα οτι βαζουνε σε ορισμενα παιδια μεγαλυτερη βαθμολογια για να τα βοηθησουνε .διοτι οι βαθμοι στις δυο τελευταιες ταξεις παιζουν ρολο στις εισαγωγικες εξετασεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν σου εβαζε χαμηλοτερο βαθμο παλι θα γκρινιαζες...Με συμπαθεια μια μητερα ..
Όταν μου λες να μου έβαζε χαμηλότερο βαθμό τι εννοείς ακριβώς; Να μου έβαζε απλά χαμηλότερο από 18; Άμα μου έβαζε χαμηλότερο από 18 και γύρω 16, τότε και βέβαια ΔΕΝ θα γκρίνιαζα γιατί αυτός ήταν ο βαθμός που μου άξιζε...Αν όμως έπαιρνα χαμηλότερο από αυτό που άξιζα, δηλαδή κάτω από 16 τότε ναι, δεν θα ήμουν ευχαριστημένος με τον εαυτό μου (δεν θα γκρίνιαζα βέβαια, γιατί το να γκρινιάζεις και να αγχώνεσαι για βαθμούς είναι γελοίο) επειδή θα σήμαινε πως έκανα πάρα πολύ άσχημο διάβασμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να σου δώσω να καταλάβεις, σε αυτό το τετράμηνο δεν έκανα τη δουλειά που θα ήθελε, έκανα δουλειά που αντιστοιχούσε σε 16-16,5 ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο...
Δεν ξέρω πως οι βαθμοί παίζοον ρόλο στις πανελλήνιες (θα σε παρακαλούσα να με διαφωτίσεις), αλλά ας το αφήσουμε στην άκρη.
Εδώ δεν λέμε για ορισμένα παιδιά, αλλά για όλα. Κάποιος μπορεί να έχει υψηλούς στόχους αλλά να είναι μέτριος. Να θέλει να βελτιωθεί, αλλά μόλις δει το 18 να πει εντάξει είμαι...και τότε είναι που θα έρθει η αποτυχία...